Percutane electrolyse therapie
Percutane electrolyse therapie (zoals PNE, EPTE en EPI) is een licht-invasieve behandelmethode dat ingezet wordt voor korte en langdurige klachten aan pezen, spieren en gewrichten. Onder echogeleiding wordt een dunne naald zorgvuldig aangebracht in de aangedane structuur, waarna een galvanisch stroompje wordt toegediend. Hierdoor ontstaat lokaal een elektrolytisch effect dat verschillende fysiologische ontstekingsreacties veroorzaakt dat nodig is voor de generatie van nieuw, gezond weefsel.
In detail gebeurt o.a. het volgende:
- PH-waarde verhoogt
- Zuurgraad normaliseert
- Bloedcirculatie verbetert
- Migratie van metabole stoffen naar de laesie wordt gestimuleerd
- Tenocyten worden aangezet tot aanmaak van nieuwe, trekvaste collagene vezels in aangetaste gebied
- Er ontstaat een gunstig milieu voor de synthese van peesweefsel
Indicaties percutane electrolyse therapie
Percutane electrolyse therapie is effectief op o.a. chronische tendinopathieën, waaronder:
- Fascia plantaris
- Achillespees
- Patellapees
- Gemeenschappelijke extensoren laterale epicondyl art. cubiti
- Gemeenschappelijke flexoren mediale epicondyl art. cubiti
- Supraspinatuspees
Daarnaast is percutane electrolyse ook effectief bij bursitiden, capsulo– en ligamentaire klachten, entrapment–neuropathieën en acute myogene klachten.
Voordelen percutane electrolyse
- Hoge aantoonbare effectiviteit bij langdurige chronische klachten
- Goed combineerbaar met andere vormen van actieve therapie
- Lokale behandeling direct op aangetaste weefsel, of in directe omgeving ervan
- Geen aantasting van gezond weefsel
- Zeer goede behandelresultaten bij langdurige chronische klachten
- Behandeling onder echografische controle
- De kans op recidief is minimaal
- Efficiënt, kortdurend en snel
Varianten van percutane electrolyse therapie
EPI®, de grondlegger van percutane electrolyse therapie, is uitgegroeid naar twee varianten: EPTE en PNE. Naast de plaatsing van de naald zijn er twee parameters in percutane electrolyse therapie die het daadwerkelijke effect van elektrolyse in het lichaam bepalen. De verschillen tussen de varianten van percutane electrolyse therapie worden tevens bepaald door hoe deze twee parameters tot elkaar in verhouding staan. Deze twee parameters zijn:
- Intensiteit van de stroom
- Tijdsduur van de stroomtoediening
Verschillende wetenschappelijke publicaties concluderen dat slechts behandelingen waar de stroomintensiteit hoog is en de tijdsduur kort, voor daadwerkelijke structurele verandering in het weefsel zorgt. Dit zou betekenen dat, ondanks een veelvoorkomende overtuiging, EPTE niet zo effectief is als bijvoorbeeld PNE. Hieronder een overzicht met de verschillen in de eerdergenoemde parameters tussen EPTE en PNE:
- EPTE: 80 tot 110 seconden, 0,3 mA – 2.5 mA
- PNE: 3×3 seconden van 3 mA
Pijnervaring bij percutane electrolyse therapie
Bij een correcte toepassing van percutane electrolyse therapie kan de patiënt pijn ervaren. Pijn is (tot op zekere hoogte) essentieel. Pijn activeert zenuwsysteemprocessen die bijdragen aan het activeren van complexe endogene mechanismes voor pijnmodulatie en vecht-of-vluchtreacties. Dat de waargenomen pijn toe zou nemen naarmate de stroomintensiteit toeneemt, is slechts een intuïtieve veronderstelling en, volgens wetenschappelijk onderzoek, incorrect. Onderzoek van Padrón-Benítez en Rojas-Mederos (2016) toont aan dat bij alle therapievormen de pijnervaring nagenoeg gelijk is, zowel gedurende de toediening als na afloop van de behandeling (de zogeheten “post-needling”). Omdat de relatie tussen de hoogte van de intensiteit en pijnwaarneming ontbreekt, zijn behandelingen die ontwikkeld zijn om pijn tijdens de behandeling te verminderen, niet gerechtvaardigd.
